Imprezy dla dzieci
Życie i działalność Wincentego Witosa
W ramach XXXII Tygodnia Kultury Języka prof. Marta Pawlina-Meducka była gościem Filii nr 12. Tematem wykładu był Wincenty Witos - jego życie i działalność. W spotkaniu wzięła udział kl. I a z Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Kostki w Kielcach wraz z nauczycielem historii Magdaleną Włodarczyk.
Wincenty Witos urodził się w Wierzchosławicach 21 stycznia 1874 roku w niezamożnej rodzinie chłopskiej, która posiadała małe gospodarstwo rolne. W związku z trudną sytuacją finansową rodziny nie mógł się kształcić, chociaż był bardzo zdolny. Jego rodzice byli analfabetami i jako chłopiec musiał ich namawiać, aby pozwolili mu się uczyć. Ciężka praca w gospodarstwie to była jego codzienność zaś szkoła nie była priorytetem. Wincenty Witos jako 11-latek zaczął naukę w szkole elementarnej. Chodził do niej 3 zimy. Namiętnie czytał - leśniczy podrzucał mu książki i prasę. Karierę polityczną zaczął od przygody z dziennikarstwem w tygodniku „Przyjaciel Ludu”, dla którego pracował będąc korespondentem. Jako 21-latek związał się z ruchem chłopskim i był członkiem władz naczelnych Ruchu Ludowego. Od 1895 członek Stronnictwa Ludowego. Był człowiekiem znikąd, a jednak wieś Wierzchosławice wybrała go na wójta w 1908 r. Zbudował sieć dróg, dzięki niemu zaczęły działać instytucje gminne. Potrafił być trybunem ludowym, umiał przekonywać. Poza działalnością na rzecz ruchu ludowego, Wincenty Witos był aż trzykrotnym premierem Polski. Po raz pierwszy w 1920, potem w 1923, a po raz ostatni przez kilka dni maja 1926 roku. Posiadał umiejętność porozumiewania się z przeciwnikami politycznymi. Szereg kryzysów gabinetowych i niechęć do rządu Wincentego Witosa, sprowokowała Józefa Piłsudskiego do przeprowadzenia zamachu majowego i wprowadzenia autorytarnych rządów opartych na armii. Józef Piłsudski został premierem w październiku tego samego roku. Wincenty Witos 9 września 1930 roku został aresztowany i postawiony przed sądem w wyniku czego został skazany na półtora roku więzienia i trzy lata pozbawienia praw publicznych. Nie poddał się karze i udał się na emigrację, z której powrócił dopiero po ogłoszonej w roku 1939 amnestii. Wrócił do kraju jako uciekinier polityczny. Zgłosił się do więzienia, przebywał w nim 2 dni i wrócił do Wierzchosławic. 1 września wróg napadł na Polskę i już 16 września przyszło po niego gestapo. Do 1941 roku był w więzieniu, gdzie zachorował na chorobę Parkinsona. W czasie II wojny światowej internowany przez Niemców, przebywał pod obserwacją. Po wyzwoleniu został uznany przez komunistów za niegroźnego, a nawet za przydatny element w grze politycznej, stąd też propozycja objęcia przez niego wysokich stanowisk w KRN lub TRJN. Ze względu na zły stan zdrowia nie był do tego zdolny. Jego ostatnim dokonaniem była ponowna reaktywacja PSL. Zmarł po zapaleniu płuc w 1945 roku. Rokrocznie odbywają się Zaduszki Witosowe, a w rodzinnej wsi powstało Muzeum.
