Dyskusyjne Kluby Książki
Filia nr 9
24 stycznia 2017 r. w Filii nr 9 odbyło się spotkanie DKK, na którym klubowicze dyskutowali o książce Miral at-Tahawi Namiot Fatimy.
Fatima jest najmłodszą córką wodza plemienia egipskich beduinów. Mieszka wraz z siostrami i matką z dala od cywilizacji, w wiosce, w miejscu przeznaczonym dla kobiet. Od dzieciństwa jest uznawana za odmieńca i traktowana po macoszemu przez inne kobiety. Nikt jej nie rozumie, ani ukochany ojciec, ani wiecznie płacząca matka, ani siostry, ani surowa i despotyczna babka, ani służące. Fatima widzi to czego inni nie są w stanie dostrzec. Rozmawia ze zwierzętami i osobami niewidocznymi dla otoczenia. Sytuacja dziewczynki pogarsza się po amputacji nogi. Przez jakiś czas mieszka u Europejki Atmy, tam uzyskuje wykształcenie, włada kilkoma językami. Nie odnajduje się jednak w nowej rzeczywistości i wraca do swojej wioski, do świata, który dobrze zna. Wyśmiewana i upokarzana zamieszkuje na uboczu. Coraz częściej przebywa w świecie wizji i zostaje uznana za szaloną. Fatima zamyka się w sobie i swoim domu ale wciąż tkwi w niej bakcyl wolności i buntu.
Trudno powiedzieć czy ten "drugi świat" Fatimy jest wytworem jej wyobraźni czy chorego umysłu. W powieści realne tak bardzo miesza się z nierealnym, że momentami nie wiadomo w której rzeczywistości się przebywa. Trudno dociec czy bohaterka widzi ludzi, czy zwierzęta czy ludzi w zwierzętach. Autorka wplata w treść wiele wierzeń i legend charakterystycznych dla tamtej kulturowości. Podkreśla także jak ogromna jest siła tradycji. Książka pokazuje świat arabski z innej perspektywy, jest matriarchalny, bowiem rodziną twardą ręką rządzi okrutna babka. Nawet mężczyźni podporządkowują się jej.
Książka Tahawi jest poetycka, symboliczna i mroczna, o niemożliwej do zidentyfikowania chronologii. To wszystko czyni tę powieść trudną ale ciekawą. Namiot Fatimy zdecydowanie wyróżnia się wśród innych pozycji opisujących życie kobiet na Bliskim Wschodzie.
